Wzgórze Saint-Michel wylania sie nagle z mgly : prawie nierealne, miedzy niebem a ziemia, otoczone jak okiem siegnac piaskami przybierajacymi róznorodne, zadziwiajace formy. Pejzaz do zludzenia pustynny, gdyby nie polacie morskiej wody rozsiane tu i ówdzie. Zarysowuja sie na horyzoncie malutkie sylwetki bosonogich pielgrzymów dzielnie przemierzajacych odkryte dno morskie.
Podnosimy glowe ku niebu : zlocista statuetka przedstawiajaca Swietego Michala Aniola góruje nad granitowym kosciolem na skale. Jestesmy oczarowani tym nieprawdopodobnym polaczeniem architektury z natura.
Po trzykrotnym objawnieniu anielskim w czasie snu, biskup Aubert z pobliskiej miejscowosci Avranches w XIII wieku nakazal budowe kaplicy ku czci Swietego Michala Aniola, a kiedy juz byla skonczona, zainstalowal w niej 12 mnichów majacych sluzyc Bogu i wszystkim wierzacym ludziom. Cudem odkryta fontanna, zwana fontanna Swietego Auberta, dostarczala wody pitnej tym nielicznym niegdys mieszkancom Wzgórza Saint-Michel.
Opactwo benedyktynskie przez cale wieki, zamienione w wiezienie po rewolucji, od ponad 30 lat spelniajace ponownie obrzadek religijny, cel licznych pielgrzymek, Wzgórze Saint-Michel przyciaga i fascynuje rzesze turystów z calego swiata.
Wspinamy sie z zapalem, choc nie bez wysilku, po granitowych schodach. Zwiedzamy kosciól w stylu romanskim z elementami gotyku plomiennego przy blasku zadziwiajaco mocnego swiatla przedostajacego sie przez wysokie okna. Docieramy do klasztoru i ogrodu otoczonego wspanialymi galeriami rzezbionych kolumn. Szczesliwi, poddajemy sie urokom tego rajskiego miejsca na ziemi. Przy wejsciu do sali jadalnej mnichów otacza nas lagodne swiatlo, mimo ze nie widac zadnego okna. Wchodzimy do srodka i w miare jak przechodzimy przez sale, odkrywamy liczne waziutkie otwory okienne. Jestesmy zafascynowani geniuszem architekta i symbolicznym charakterem tego miejsca : odosobnienie naklaniajace do medytacji i jednoczesnie kontakt ze swiatem zewnetrznym poprzez swiatlo.
Spacer po murach obronnych pozwala nam odkryc ponownie, pod róznym katem, klasztor zawieszony na szczycie skaly, przytulone do siebie domy pokryte dachówka z drzewa kasztanowego oraz wspanialy widok na morze, którym nigdy nie mozna sie znuzyc.
Pelni wrazen, odwiedzamy komercjalna czesc Wzgórza Saint-Michel z licznymi sklepikami z pamiatkami, kawiarniami i restauracjami. Palaszujemy ze smakiem specjalnosc kulinarna Wzgórza Saint-Michel : omlet " Mčre Poulard " i baranine „pré-salé ", podziwiajac sredniowieczna architekture budynków i widok na zatoke.
Za niespelna dwie godziny morze otoczy Wzgórze i zapala sie swiatla nocy. Rzucamy nostalgiczne, ostatnie dzis spojrzenie na ginacy coraz bardziej w niebiosach szczyt majac nadzieje, ze powrócimy tu pewnego dnia.
Dorota Wisniewski, Dyrektor
Instytutu France Europe Connexion
Email : ifec@free.fr